فیبروم رحم

فیبروم رحم یا میوم توده‌های غیرسرطانی هستند که در رحم یا اطراف آن رشد می ‌کنند. این توده‌ها معمولاً در زنان در سنین باروری شایع هستند و م ی‌توانند اندازه‌ ای از چند میلی ‌متر تا چند سانتی‌ متر داشته باشند. برخی زنان هیچ علامتی ندارند در حالی که دیگران ممکن است علائم شدیدی را تجربه کنند.

انواع فیبروم رحم

فیبروم‌ ها بسته به محل رشدشان به چهار نوع اصلی تقسیم می‌ شوند:

فیبروم زیرمخاطی
این نوع فیبروم در لایه داخلی رحم رشد کرده و می ‌تواند منجر به خونریزی ‌های شدید قاعدگی و مشکلات باروری شود.
فیبروم داخل دیواره‌ای
این فیبروم‌ها در دیواره عضلانی رحم رشد می ‌کنند و می‌ توانند باعث بزرگ شدن رحم درد و فشار لگنی شوند.
فیبروم زیرسروزال
این نوع در قسمت خارجی رحم رشد کرده و ممکن است بر اندام‌ های مجاور مانند مثانه یا روده فشار وارد کند.
فیبروم ساقه ‌دار
این فیبروم‌ها به وسیله یک ساقه به رحم متصل بوده و می ‌توانند به سمت داخل یا خارج رحم رشد کنند.

علل و عوامل خطر فیبروم رحم

تغییرات هورمونی
هورمون‌های استروژن و پروژسترون نقش مهمی در رشد فیبروم دارند. فیبروم‌ها معمولاً در دوران بارداری که سطح این هورمون‌ها افزایش می‌ یابد بزرگ ‌تر می ‌شوند و پس از یائسگی کوچک‌ تر می ‌گردند.
ژنتیک
زنانی که سابقه خانوادگی فیبروم دارند بیشتر در معرض خطر هستند.
سن
فیبروم‌ها بیشتر در زنان 30 تا 50 ساله دیده می ‌شوند.
• عوامل سبک زندگی
• چاقی: افزایش وزن با خطر بالاتر فیبروم مرتبط است.
• رژیم غذایی پرچرب: مصرف زیاد گوشت قرمز و چربی‌های اشباع ‌شده می ‌تواند خطر فیبروم را افزایش دهد.
• کم ‌تحرکی: ورزش منظم می ‌تواند از رشد فیبروم‌ها جلوگیری کند.

علائم فیبروم رحم

بسیاری از زنان ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. با این حال برخی دیگر ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
• خونریزی‌های شدید و طولانی قاعدگی
یکی از شایع‌ترین علائم فیبروم، خونریزی‌های غیرطبیعی است که می‌تواند منجر به کم‌خونی شود.
• درد لگن و کمر
فیبروم‌های بزرگ می‌توانند بر اعصاب فشار آورده و درد مداوم ایجاد کنند.
• فشار روی مثانه و روده
ممکن است باعث تکرر ادرار یا یبوست شود.
• مشکلات باروری
فیبروم‌ های زیرمخاطی ممکن است مانع کاشت تخمک بارور شده در رحم شوند.

روش‌های تشخیص فیبروم رحم

پزشک برای تشخیص فیبروم معمولاً از روش‌های زیر استفاده می ‌کند:
معاینه لگن
پزشک می ‌تواند از طریق معاینه فیزیکی رحم تغییرات اندازه و شکل آن را تشخیص دهد.
سونوگرافی لگن
این روش غیرتهاجمی به کمک امواج صوتی تصاویر دقیقی از رحم و فیبروم‌ها ارائه می ‌دهد.
هیستروسکوپی
در این روش پزشک با استفاده از یک دوربین کوچک داخل رحم را مشاهده می‌ کند.
MRI
این روش برای بررسی دقیق ‌تر اندازه تعداد و موقعیت فیبروم‌ها به ‌کار می ‌رود.

روش‌های درمانی فیبروم رحم

نظارت و پیگیری
در مواردی که فیبروم‌ها کوچک بوده و علائمی ایجاد نمی ‌کنند پزشک ممکن است فقط نظارت دوره‌ ای را توصیه کند.
درمان‌های دارویی
• آگونیست‌های GnRH: کاهش سطح استروژن و کوچک شدن فیبروم‌ها.
• داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs): کاهش درد و التهاب.
• قرص‌های ضدبارداری: کنترل خونریزی‌های شدید قاعدگی.
روش‌های جراحی
• میومکتومی: برداشتن فیبروم‌ها در حالی که رحم حفظ می‌شود.
• هیسترکتومی: حذف کامل رحم که تنها راه حل قطعی برای حذف فیبروم‌ها است.
روش‌های غیرتهاجمی
• آمبولیزاسیون شریان رحم: کاهش خون ‌رسانی به فیبروم‌ها و کوچک شدن آن‌ها.
• فوکوس اولتراسوند (FUS): استفاده از امواج صوتی برای تخریب فیبروم‌ها.

تأثیر فیبروم رحم بر بارداری

فیبروم‌ها می‌توانند با مشکلات زیر در بارداری مرتبط باشند:
• سقط جنین مکرر
• زایمان زودرس
• موقعیت غیرطبیعی جنین
• افزایش احتمال سزارین

پیشگیری از فیبروم رحم

• تغذیه سالم: مصرف میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل.
• ورزش منظم: کمک به کنترل وزن و کاهش خطر ابتلا.
• مدیریت استرس: استرس می‌ تواند تعادل هورمونی را مختل کند.

نقش طب سوزنی در مدیریت فیبروم رحم

طب سوزنی به عنوان یک روش درمانی مکمل می ‌تواند به بهبود علائم فیبروم رحم کمک کند:
• تنظیم هورمونی: کاهش تولید استروژن.
• بهبود گردش خون: افزایش جریان خون به رحم و کاهش اندازه فیبروم.
• کاهش درد: تسکین دردهای لگنی و علائم مرتبط.
مطالعات نشان داده‌اند که طب سوزنی در کنار روش‌های درمانی دیگر می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک کند.

نتیجه‌گیری

اگر چه میوم می‌تواند از علل ناباروری باشد ولی وجود میوم، دلیل بر این که خانم دارای میوم رحمی حتما نابارور خواهد بود نیست. از سوی دیگر ممکن است در ناباروری خانم مبتلا به میوم، عواملی که موجب تشکیل میوم می‌شوند بیشتر نقش داشته باشند تا خود میوم و این مسئله غالبا در درمان‌های طب غربی نادیده گرفته می‌شود. طب سوزنی در عین حالیکه ممکن است خود میوم های کوچک را کاملا از بین ببرد و میوم های متوسط و بزرگ را کوچکتر کند، عوامل و شرایطی که موجب تشکیل میوم می‌شوند را هدف قرار داده و شانس باروری را در مبتلایان بالا می‌برد.